احساس خطر از چه چیزی؟






از تصادف با اتومبیل، از پرتگاه و یا از یك اسلحه واقعی و ... این موارد واقعاً وحشتناك هستند و طبیعی است كه شما از آن‌ها بترسید، اما آیا به این فكر كرده‌اید كه یك هسته آلو، یك بالش، سر خودكار و یا حتی یك پاك‌كن نیز می‌تواند آلت قتاله باشد البته نه برای شما بلكه برای كودكتان.
شاید بهتر است در مورد ناتوانی كودكتان بیشتر بدانید: نوزاد انسان به شدت عاجز و ناتوان است. تا جایی كه می‌توانیم بگوییم نوزاد انسان عاجزترین نوزاد در بین تمامی جانداران و موجودات زنده روی زمین است. نوزاد آهو نیم ساعت پس از تولد می‌تواند بدود و خود را برای فرار از خطر آماده كند. نوزاد زرافه دو ساعت پس از تولد به دنبال غذا می‌رود و به طور غریزی آن را می‌یابد و تغذیه می‌كند، اما نوزاد انسان به طرز حیرت‌انگیزی ناتوان است. او هیچ وسیله دفاعی در اختیار ندارد و به خودی خود نمی‌تواند از خطرات جلوگیری كند و از خود در مقابل آنان محافظت كند. او از خطر فرار نمی‌كند و خود به دنبال غذا نمی‌رود.
سرما و گرما به راحتی می‌تواند او را از پای درآورد یا یك بالش كه به صورت اتفاقی روی صورتش افتاده به سادگی او را خفه می‌كند. كودكی بازیگوش می‌تواند از روی حسادت آسیبی به او وارد سازد یا كودكی مهربان با یك پرتقال یا گردو و ... می‌تواند حیات این موجود ضعیف را به خطر بیندازد یا هر چیز ساده كه برای شما بی‌اهمیت و معمولی است ممكن است برای نوزادتان یك آلت قتاله محسوب شود و او را تهدید كند.

مسیر گوارش نوزاد شما بسیار تنگ، ظریف و حساس است. آنقدر كه حتی شما فكر نمی‌كنید كه یك تیله اسباب‌بازی، سرخودكار، هسته زردآلو، گوجه سبز و یا تكه‌ای از یك پاك‌كن و اشیای بی‌شمار دیگر بتوانند از این راه، حیات او را به خطر بیندازند.
مورد دیگر كه بسیار حائز اهمیت است و غالباً نادیده گرفته می‌شود این است كه نوزاد پس از چهار ماهگی كه به هماهنگی دست و چشم نایل شد و توانست هر چه كه می‌بیند دستش را به طرفش دراز كند و برای گرفتن و به دست آوردن آن تلاش كند و به خصوص زمانی كه به شش ماهگی رسید و قادر شد به صورت چهار دست و پا حركت كند همه چیز را در دهانش می‌گذارد. البته به این معناست كه همه چیز را توسط دهانش مورد ارزیابی قرار می‌دهد. این یك امر عزیزی است كه كودك بدون اینكه آموزش دیده باشد اشیای اطرافش را به وسیله دهانش می‌شناسد. این روال تا پایان یك سالگی ادامه می‌یابد و در واقع در این مدت دهان او یك ابزار شناسایی است.
در اینجا باید به این نكته اشاره كنیم كه پدرها و مادرها وظیفه دارند محیط خانه را در این مدت تمیز نگاه داشته و به ویژه روی فرش‌ها، موكت، كف زمین، روی میز یا رختخواب و سایر جاهایی كه در دسترس كودك است را از وجود هر گونه اشیای كوچك كه قابلیت بلع داشته باشند پاك كنند. كودك كنجكاوی غیر قابل كنترلی دارد كه دوست دارد محیطش را بشناسد، از اشیا و وسایل دور و برش سر در بیاورد. به هر چیزی دست بزند، به هر جای خانه سر بزند و بدون در نظر گرفتن خطر به كنجكاوی خود می‌پردازد.
بنابراین این شما هستید كه وظیفه دارید در وهله اول محیط خانه را از موارد خطرزا پاك كنید. منتظر این نباشید كه كودك وارد آشپزخانه شود و سپس شما احساس خطر كرده و آنگاه به یاد این بیفتید كه باید چاقو، چرخ گوشت یا آبمیوه‌گیری را از روی زمین بردارید.
شما باید از قبل وسایل خطرزا را در جایی مطمئن و دور از دسترس كودكتان قرار دهید. شما باید وسایل تیز و برنده، آب داغ، و دیگر عناصر سوزان، داروها، انواع سم‌ها و ... را از او دور نگه دارید و در نظر داشته باشید كه حتی یك پرت شدن ساده از جایی كم ارتفاع كه برای شما عادی و معمولی است ممكن است برای كودكتان یك امر مرگبار تلقی شود.
از سوی دیگر هنگامی كه كودكتان به اصطلاح شیطنت كرده و خرابكاری به بار آورده، مثلاً جوهر را روی فرش ریخته، شما حق ندارید كه با او دعوا كنید و او را مورد سرزنش قرار دهید. كودك حسب كودكی‌اش شیطنت می‌كند و یا گاهی از سر كنجكاوی دوست دارد از ماهیت جوهر سر دربیاورد و این كار را بدون اینكه بداند اشتباه است انجام می‌دهد. اما قبلاً اشاره كردیم این شما هستید كه وظیفه دارید خانه را از هر گونه وسیله خطرزا پاك كنید. پس این شما هستید كه باید تنبیه شوید نه كودكتان چون این شمایید كه آن وسیله را در دسترس او قرار داده‌اید.
اگر چای داغ به روی پایش ریخته و یا هسته زردآلو داخل گلویش گیر كرده، بی‌گمان شما مقصرید. فراموش نكنید كه اگر شما از كودكتان مراقبت نكنید، كس دیگری این كار را نخواهد كرد و خود او هم توانایی مراقبت از خود را ندارد. باید بدانید كه طبیعت بی‌رحم است و هیچ گاه دلش برای تنبلی و یا سهل‌انگاری یك پدر و مادر نمی‌سوزد. طبیعت كار خود را می‌كند.
نوزاد شما به شدت آسیب‌پذیر است پس شما مواظبش باشید. این یك توصیه حیاتی است. هوشیار باشید، این توصیه را جدی بگیرید و خطایی نكنید؛ در اینجا خطا كردن به منزله خیانت است و هرگز فرصتی برای جبران نخواهید داشت. شما باید پاسخگوی وجدان خود نیز باشید. این توصیه را جدی بگیرید.
منبع: www.hegmataneh.org